நிலவே!
நீ…
இரவின் மகளா?
இல்லை ஒளியின் அழகா?
உந்தன் வெளிச்சத்தில்
வெறுமையை மறந்தேன்.
வெளியுலகை வெறுத்து,
வேடிக்கையாய், வேறொரு
பூமிக்கு கொண்டு சென்றாய்.
உன் வெட்கத்தினால்,
விண்மீன்களும் சற்று விலகியது.
மின்னலாய் நாள்தோறும் வந்து – எந்தன்
மனத்தினை உருக வைத்தாய்!
மின்மினியாய் பறந்து – எங்கள்
சந்தோஷத்தை சிறகடித்து விட்டாய்!
ஓயாமல் ஓடும் வாழ்க்கையில்,
ஒய்யாரமாய் ஓர் குடும்பமாய்!!
அமர்ந்து பேச, உண்ண, உறங்க,
உன்னுள் களைப்பாற – காத்திருந்தோம்!
உந்தன் வருகையை எண்ணி ,
கொள்ளை கொள்ளும் வெள்ளை அழகம்மா நீ!
K. கார்த்திக்
செஞ்சிக் கோட்டை,
விழுப்புரம் மாவட்டம்.