பாதாளத்தின் பொற்காலம்: கோலார் தங்க வயலின் இருண்ட ரகசியங்கள் என்னவாக இருக்கும்?

இந்தியாவின் தங்க வரலாற்றில் ஒரு தனி அத்தியாயமாக விளங்கிய கோலார் தங்க வயல், இன்று வெறும் நினைவுகளாக மட்டுமே எஞ்சியுள்ளது. கர்நாடக மாநிலம் கோலார் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள இந்த இடம், ஒரு காலத்தில் உலகளவில் கவனம் பெற்ற தங்கச் சுரங்கமாக இருந்தது. இன்று அதன் முன்னாள் மகிமையை மட்டுமே சுமந்து நிற்கிறது.

பழங்காலத்திலிருந்தே புகழ்பெற்ற பொன் பூமி

கோலார் தங்க வயலின் வரலாறு ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நீண்டு செல்கிறது. சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் காலம் முதலே இங்கிருந்து தங்கம் எடுக்கப்பட்டதாக வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர். ‘Kolar Gold Fields Down Memory Lane’ என்ற நூலில் ப்ரிஜெட் ஒயிட், 5-ஆம் நூற்றாண்டிலேயே குப்தர்கள் ஆட்சிக் காலத்தில் இங்கு தங்கம் எடுக்கப்பட்டதாகக் குறிப்பிடுகிறார்.

பின்னர் கங்க மன்னர்கள், சோழர்கள், ஹொய்சாளர்கள், விஜயநகர பேரரசு என பல்வேறு ஆட்சியாளர்களின் கீழ் இப்பகுதி இருந்துள்ளது. காலப்போக்கில் பீஜப்பூரின் ஜாகிதார்கள், ஹைதர் அலி, திப்பு சுல்தான் ஆகியோரின் ஆட்சிக்கும் உட்பட்டது.

ஆங்கிலேயர்களின் கண்டுபிடிப்பும் தொழில்மயமாக்கமும்

19-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் அதிகாரி ஜான் வாரன் இப்பகுதியில் தங்கம் இருப்பதை கண்டறிந்தார். அவர் நடத்திய ஆய்வின் போது, தெரு மற்றும் தேடு பழங்குடியினர் உதவியுடன் தங்கச் சுரங்கங்களை கண்டுபிடித்தார்.

இதையடுத்து, பல்வேறு நிறுவனங்கள் இங்கு முதலீடு செய்ய ஆரம்பித்தன. 1880-களில் தொடங்கிய வணிக ரீதியிலான தங்க உற்பத்தி, விரைவில் உச்சத்தை அடைந்தது. ‘Kolar Concessionaries’, ‘ஊர்காவ்ன் அண்ட் கம்பனி’, ‘மைசூர் மைன்ஸ் கம்பனி’ போன்ற பல நிறுவனங்கள் இங்கு செயல்பட்டன.

உலகின் ஆழமான சுரங்கங்களில் ஒன்று

கோலார் தங்க வயலில் இருந்த சுரங்கங்களின் மொத்த நீளம் 1,360 கி.மீ! உலகின் இரண்டாவது மிக ஆழமான சுரங்கம் – சுமார் 3 கி.மீ ஆழத்தில் இங்கேதான் இருந்தது. இது தவிர:

• உலக தங்க உற்பத்தியில் 2% பங்களிப்பு
• 2001 வரை சுமார் 800 டன் தங்கம் உற்பத்தி
• 1888-89 காலகட்டத்தில் 48 சுரங்கக் குழிகள்

சாம்பியன் ரீஃப் என்ற சுரங்கம் 3,200 மீட்டர் ஆழம் வரை தோண்டப்பட்டது, இது உலகின் ஆழமான சுரங்கங்களில் ஒன்றாகும்.

தொழிலாளர்களின் வாழ்வும் வலியும்

பெரும்பாலும் தமிழ்நாட்டிலிருந்து வந்த தொழிலாளர்கள், குறிப்பாக பட்டியலின மக்கள், இங்கு பணியாற்றினர். ஆரம்ப காலங்களில் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் மோசமாக இருந்ததால் பல உயிரிழப்புகள் ஏற்பட்டன. ஆனால் காலப்போக்கில் நிலைமை மெச்சத்தக்க வகையில் மேம்பட்டது.

இரண்டாம் உலகப் போரின் போது சுமார் 32,000 தொழிலாளர்கள் இங்கு பணிபுரிந்தனர். அவர்களின் வாழ்க்கை நிலைமைகள், உழைப்பு, போராட்டங்கள் ஆகியவை இந்தியத் தொழிலாளர் வரலாற்றில் முக்கியமான அத்தியாயமாகும்.

நவீன இந்தியாவின் முன்னோடி

கோலார் தங்க வயல் பல வகையில் நவீன இந்தியாவின் முன்னோடியாக விளங்கியது:

• 1894: பெங்களூரிலிருந்து மீட்டர் கேஜ் ரயில் பாதை அமைக்கப்பட்டது
• 1902: தென்னிந்தியாவின் முதல் மின்சார விநியோகம் (சிவசமுத்திரம் அணையிலிருந்து)

இந்த முன்னேற்றங்கள் கோலார் பகுதியை மட்டுமல்லாமல், தென்னிந்தியாவின் தொழில்மயமாக்கலுக்கும் வழிவகுத்தன.

வீழ்ச்சியும் மூடலும்

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பின் தங்க உற்பத்தி குறையத் தொடங்கியது. 1956-ல் ‘Kolar Gold Mining Undertaking’ என்ற பொதுத்துறை நிறுவனமாக மாற்றப்பட்டது. 1972-ல் மத்திய அரசின் பாரத் கோல்ட் மைன்ஸ் நிறுவனம் பொறுப்பேற்றது.

ஆனால் தொடர் நஷ்டம் காரணமாக 2001-ல் சுரங்கங்கள் மூடப்பட்டன. மூடப்படும் சமயத்தில் ஒரு டன் மண்ணுக்கு வெறும் 4 கிராம் தங்கமே கிடைத்தது, இது வெளிச்சந்தை விலையை விட பத்து மடங்கு அதிக உற்பத்திச் செலவை ஏற்படுத்தியது.

இன்றைய நிலை

இன்று கோலார் தங்க வயல் ஒரு வெறிச்சோடிய நகரமாக காட்சியளிக்கிறது. பலர் வேலை தேடி வெளியேறிவிட்டனர். ஒரு காலத்தில் தங்கம் கொட்டிக்கிடந்த இடம், இன்று வேலைவாய்ப்பற்ற நிலையில் உள்ளது.

ஆயினும், கோலார் தங்க வயலின் வரலாறு இந்தியாவின் தொழில்மயமாக்கல், தொழிலாளர் போராட்டங்கள், அரசுடைமையாக்கல் போன்ற பல அம்சங்களை பிரதிபலிக்கிறது. இது இந்தியாவின் பொருளாதார வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான அத்தியாயமாகும்.

எதிர்காலம் என்ன?

இன்றைய சூழலில் இந்த வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இடத்தை எவ்வாறு பாதுகாப்பது, புதுப்பிப்பது என்பது குறித்த விவாதங்கள் தொடர்கின்றன. சில குழுக்கள் சுரங்கங்களை மீண்டும் திறக்க வேண்டும் என்று கோரிக்கை வைத்துள்ளன. மற்றவர்கள் இதை ஒரு சுற்றுலாத் தலமாக மாற்றலாம் என்று கருதுகின்றனர.

கோலார் தங்க வயலின் வரலாறு, இந்தியாவின் தொழில் வளர்ச்சி, தொழிலாளர் வாழ்க்கை, சுற்றுச்சூழல் தாக்கம் ஆகியவற்றின் ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக உள்ளது. இந்த வரலாற்றுச் சின்னத்தை எவ்வாறு பாதுகாப்பது, அதன் பாரம்பரியத்தை எதிர்கால தலைமுறைகளுக்கு எவ்வாறு கொண்டு செல்வது என்பது குறித்த ஆலோசனைகள் தொடர்கின்றன.